Zainteresowanie nauczaniem dzieci języków obcych powstało w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Celem staje się wychowanie człowieka otwartego względem ludzi mówiących innymi językami.
ogólnym możliwościom percepcji i rozwoju dziecka w wyżej wymienionym
Badanie: L. Penfielda, L. Robertsa i Lennenberga przeprowadzonych nad fizjologią mózgu w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych wynika, że najlepszy okres do nauczenia się języka obcego przypada na pierwsze dziesięć lat życia dziecka, a po ukończeniu dziesiątego roku życia mózg staje się, coraz mniej plastyczny." (Wieszczeczyńska, 2000)
"Dziecko jest w stanie nauczyć się języka obcego w sposób naturalny i bez większych trudności." (Wieszczeczyńska, 2000)
Badania Cornell University: "Dzieci w początkowych latach swego życia, wykorzystują do przyswajania i "obróbki" języka jedną część przedniej partii mózgu jako pamięci, tzw. Przestrzeni Broka. Dorośli natomiast muszą przy nauce nowego języka tworzyć najpierw pamięć dodatkową, w której mogliby "przechowywać" nowe zjawiska językowe, przez co uczą się wolniej." (Wieszczeczyńska, 2000:7)
Ewa Wieszczeczyńska w swojej publikacji, pt.: "Dlaczego warto rozpoczynać naukę języka obcego w okresie wczesnoszkolnym?" podkreśla, iż z badań wynika, że jest to okres dużej swobody i łatwości intonacyjno-artykulacyjnej, który pozwala opanować prawidłowo wymowę w języku obcym. Później wpływ języka ojczystego i nawyki językowe są znacznie silniejsze, zanika również tzw. Okres bezakcentowy /wpływ akcentu języka ojczystego/. (Wieszczeczyńska, 2000)
Jerzy Brzeziński "Nauczanie języków obcych dzieci" podaje: "Ucho dziecka reagujące od początku swego rozwoju na wszystkie długości fal, po dwunastym roku życia przestawia się na takie długości, które są charakterystyczne dla języka ojczystego". (Brzeziński, 1987: 29)
"wskazując na otwartość dziecka w stosunku do nowego języka, na jego ciekawość świata, radość eksperymentowania i potrzebę komunikowania się z otoczeniem." (Wieszczeczyńska, 2000:9)
Hanna Komorowska. "Dziecko charakteryzuje przede wszystkim myślenie konkretne i pamięć mechaniczna, nie jest u nich wykształcone myślenie abstrakcyjne i pamięć logiczna, które pojawiają się dopiero w okresie dojrzewania". (Komorowska, 2002)
Ponadto dzieci charakteryzuje szybkie zapominanie pomimo szybkiego zapamiętywania, krótkie odcinki koncentracji uwagi, stała potrzeba zabawy i fizycznej aktywności, podejmowanie działań dopiero wtedy, gdy czują się do tego gotowe. (Komorowska, 2002)
Reakcje dzieci na lekcji są spontaniczne, dlatego dzieci powinny uczyć się w życzliwej atmosferze. Nauczyciel musi rozbudzać ich entuzjazm poprzez zabawa, humor i komizm. Wszystko to po to, aby osłuchać się z językiem i zachęcić a nie zniechęcić gramatyką. Praca z dzieckiem musi opierać się na prostych i zrozumiałych dla niego aktywnościach. Zadania powinny być dopasowane do zdolności, możliwości tak, aby łatwo osiągnąć sukces. Winny one bazować na ćwiczeniach ustnych
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz